مشاور ازدواج چه می کند؟

مشاوران ازدواج با زوج‌های متاهل و متعهد کار می‌کنند تا به آنها کمک کنند تا نحوه برقراری ارتباط بهتر، مقابله با تعارضات بین فردی، و رسیدگی و مدیریت آسیب‌های جدی مانند خیانت، بیماری یا مرگ یکی از عزیزان را بیاموزند. مشاوران ازدواج همچنین می توانند به زوج ها کمک کنند تا مسائل روزمره مانند پول، فرزندپروری، صمیمیت، کارهای خانه و روابط با سایر اعضای خانواده را حل کنند.

زوج‌ها معمولاً با هم در مشاوره ازدواج شرکت می‌کنند، اما مشاوران می‌توانند در صورت نیاز هر بار یک نفر را ملاقات کنند. برخی از مشاوران ازدواج می توانند تشخیص و درمان سلامت روان را برای مراجعان خود ارائه دهند.

مشاوران ازدواج می توانند در محیط های مختلفی از جمله مطب خصوصی، آژانس های خدمات اجتماعی، مراکز بهداشت روانی سرپایی و سوء مصرف مواد، بیمارستان ها یا مدارس کار کنند. هدف این مشاوران یافتن بهترین نتیجه برای هر فرد در یک رابطه است، خواه این نتیجه شامل با هم ماندن باشد یا جدایی یا طلاق.

حقوق و دستمزد مشاور ازدواج و رشد شغلی

اصطلاحات "درمانگر ازدواج" و "مشاور ازدواج" اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، و اداره آمار کار ایالات متحده (BLS) گزارش می دهد که درمانگران ازدواج میانگین حقوق سالانه 49880 دلار دریافت می کنند. تقاضا برای این متخصصان باید در سال های آینده به سرعت افزایش یابد. BLS رشد 14 درصدی را از سال 2021 تا 2031 در مقایسه با 5 درصد برای همه مشاغل ایالات متحده پیش بینی می کند.

مشاوران ازدواج چه تفاوتی با انواع دیگر مشاوران دارند؟

یک مشاور ازدواج با زوج‌های متاهل یا متعهد یا کل خانواده‌ها کار می‌کند تا به مسائلی مانند ارتباط، صمیمیت، پول، تروما، مصرف مواد و سلامت روان رسیدگی کند. انواع دیگر مشاوران معمولاً در یک زمان به یک مشتری مراجعه می کنند و به مسائل مختلفی از جمله اضطراب، افسردگی، اعتیاد، تروما و سایر اختلالات سلامت روان رسیدگی می کنند.

مراحل تبدیل شدن به یک مشاور ازدواج

مسیر تبدیل شدن به یک مشاور ازدواج شامل کسب مدرک مرتبط، تکمیل ساعات بالینی، اخذ مجوز دولتی و تکمیل آموزش مداوم برای حفظ مجوز شما است.

مدرک لیسانس و فوق لیسانس کسب کنید

مشاوران ازدواج مشتاق باید مدرک مرتبط مانند لیسانس روانشناسی یا خدمات اجتماعی را کسب کنند. دوره های لیسانس معمولاً چهار سال طول می کشد. سپس آنها باید درخواست دهند و در یک برنامه کارشناسی ارشد در ازدواج و خانواده درمانی پذیرش بگیرند. به طور متوسط، دوره کارشناسی ارشد ازدواج و خانواده درمانی حدود دو سال طول می کشد تا به پایان برسد.

مشاوران ازدواج آینده باید مطمئن شوند که برنامه های کارشناسی ارشد آنها به درستی معتبر است. چند سازمان برنامه‌های مشاوره را تایید می‌کنند، از جمله شورای اعتباربخشی مشاوره و برنامه‌های آموزشی مرتبط، کمیسیون اعتباربخشی برای آموزش ازدواج و خانواده‌درمانی و کارشناسی ارشد در روان‌شناسی و شورای اعتباربخشی مشاوره.

ارتباط عاطفی برای زوج ها برای حفظ روابط سالم و عاشقانه ضروری است. با این حال، ابتدا زوج‌ها باید بدانند که چگونه می‌توانند به احساسات مهم دست یابند - احساسات عمیق‌تری که در قلب احساسات و نیازهای ما برای ارتباط امن قرار دارند. برای ارتباط با بهترین کلینیک روانشناسی در تهران اینجا کلیک کنید

در درمان متمرکز بر عاطفه، موفق‌ترین رویکرد برای کمک به زوج‌ها، درمانگران زوج‌ها را راهنمایی می‌کنند تا مغز عاطفی فعال‌شده‌شان را کند کنند و اجازه دهند مغز «متفکر» آنها وارد بازی شود.

ارتباط عاطفی برای زوج‌ها از همین مکان معقول‌تر و آرام‌تر است که به شرکا کمک می‌کند تا یاد بگیرند که از احساسات عمیق‌تر خود آگاه شوند و - مهم‌تر از همه - آنها را به گونه‌ای که شریک می‌تواند درک کند به شریک خود ابراز کند.

احساسات و رفتارهای سطحی در هنگام پریشانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خشم
• تحریک پذیری
• ساکت
• سرزنش کننده، متهم کننده
• دفاعی
• بحرانی
• نا امیدی
• فشار دادن شریک زندگی برای صحبت
• از گفتگو کناره گیری کنید

عواطف عمیق تر در هنگام پریشانی عبارتند از:

• رها شده، تنها، منزوی
• غمگین، ناامید
• مثل شکست در شراکت
• به اندازه کافی خوب نیست، ناکافی است
• صدمه
• ترس، ترس، رابطه دچار مشکل شده است
• گناهکار
• دوست داشتنی نیست، شرمنده

خشم می‌تواند هم یک احساس سطحی و هم یک احساس عمیق‌تر باشد: ما از شریک زندگی‌مان ناراحت و عصبانی هستیم، زیرا عصبانیتی که در اعماق خود احساس می‌کنیم (و مسئله‌ای که به آن خشم کمک می‌کند) رسیدگی نشده است.

برای رسیدن به مغز "متفکر" خود، فقط باید افکار خود را آرام کنیم. خوب، گفتنش راحت تر از انجام دادن! با این حال، چند نفس عمیق یا استراحت کوتاه از بحث، به مغز شما زمان می‌دهد تا تنش‌زدایی کند و سپس به بخشی از مغزتان که منطقی‌تر است و می‌تواند یک بحث مفید داشته باشد، روی بیاورد.

از همین قسمت دیگر مغز است که می‌توانیم از یک مکان آرام در مورد مسائل مهم با شریک زندگی خود صحبت کنیم و فضای امنی را برای شریکمان ایجاد می‌کند تا بتواند متفکرانه پاسخ دهد.

معمولا اکثر افراد برای مشکلات خود، به دنبال راه حل های ساده، سریع و آسان می گردند. با اینکه همه ی بیماران مبتلا به وسواس دوست دارند یک راهکار جادویی پیدا کنند تا علائم شان را به سرعت از بین ببرد، اما متاسفانه چنین روشی وجود ندارد.

دارو درمانی اگرچه می تواند مفید و کمک کننده باشد، اما به تنهایی کافی نیست. به طور کلی می توان گفت دارو ۳۰ الی ۷۰ درصد نشانه های وسواس شما را کاهش می دهد که خیلی خوب است، اما کافی نیست. افراد معدودی هستند که فقط با مصرف دارو کاملا خوب می شوند.

مراجعان معمولا از من می پرسند که بهترین دارو برای وسواس چیست؟ پاسخ من دارویی است که بهترین نتیجه را برای شما داشته باشد.

من همیشه درمورد دارو ها می گویم :« هر دارویی برای فردی مفید است، اما هیچ دارویی برای همه مفید نیست.» دارویی که برای شخص دیگری مفید بوده، ممکن است برای شما مفید نباشد.

ایراد دیگر دارو درمانی این است که معمولا پس از قطع مصرف، علایم وسواس مجددا عود می کنند. دلیلش هم این است که دارو بیشتر کنترل کننده علایم است تا درمان کننده آن. فقط درمان های پویشی می تواند وسواس را ریشه کن کند ( البته به شرط وسواس ریشه فیزیولوژیک شدیدی نداشته باشد).

یک نکته ی منفی دیگر در مورد دارو، احساس بدی است که مصرف دارو در فرد ایجاد می کند. استفاده از دارو به معنای ضعیف تر بودن شما از دیگران نیست، بلکه به این معناست که بدن شما برای غلبه بر وسواس به این مواد نیاز دارد. شما همیشه نمی توانید با دست خالی جلوی شرایط خاص مغزتان بایستید. به خصوص اگر ریشه مشکل شما عوامل فیزیولوژیک باشد.

RTMS نمی تواند وسواس را درمان کند

RTMS یک روش درمان بسیار پر هزینه و کم اثر است (هزینه ۴۰ جلسه RTMS دو طرفه حدودا ۲۰ میلیون تومان است). در مقایسه با دارو درمانی اثر بخشی دارو درمانی از RTMS بیسار بیشتر است. از طرف دیگر RTMS نمی تواند وسواس شما را درمان کند و اثر مختصر آن هم  معمولا دراز مدت نیست. بر همین اساس بین انتخاب دارو و RTMS حتما دارو درمانی را انتخاب کنید.

متاسفانه به خاطر منافع مالی زیاد RTMS ، برخی از روانپزشکان بدون توجه به اثربخشی RTMS و شرایط بیمار، برای تمام بیماران خود  با هر نوع اختلالی (وسواس، پانیک، فوبیا، اضطراب اجتماعی و …)  RTMS تجویز می کنند.

به طور خلاصه اگر ریشه وسواس شما ژنتیکی و شدت آن زیاد باشد نیاز هست حتما در کنار روان درمانی دارو درمانی همه داشته باشید. اما معمولا RTMS تاثیر چندانی در کنترل و درمان وسواس شما ندارد.

ممکن است تفاوت روانپزشک با متخصص اعصاب و روان را ندانید و این سؤال را داشته باشید که این دو چه تفاوت‌هایی دارند. باید گفت که روان‌پزشک در واقع یک متخصص اعصاب و روان است و این دو تفاوتی ندارند.

چه کسانی نیاز به روانپزشک دارند؟

برای اینکه بدانید چه کسانی نیاز به روانپزشک دارند، باید بدانید که یک روان‌پزشک چه کارهایی می‌کند و می‌تواند در چه شرایطی به اشخاص کمک کند. وقتی به روان‌پزشک مراجعه می‌کند ابتدا درمورد علائم روحی و جسمی شما سؤال می‌پرسد. برای این کار ممکن است معاینه فیزیکی، تست‌های آزمایشگاهی یا انجام‌دادن ارزیابی روان‌شناختی موردنیاز باشد.

سپس، پزشک به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی مراجعه می‌کند تا مشخص کند که چه بیماری روانی ممکن است داشته باشید. این راهنما، که انجمن روان‌پزشکی آمریکا منتشر کرده است، توسط متخصصان سلامت روان برای تشخیص و توسط شرکت‌های بیمه برای اهداف بازپرداخت استفاده می‌شود. انواع مختلفی از بیماری‌های روانی وجود دارد که عبارت‌اند از:

• اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روان‌پریشی؛
• اختلالات دوقطبی و اختلالات مرتبط با آن؛
• اختلالات مرتبط با تروما و استرس؛
• اختلالات وسواسی جبری و سایر اختلالات مرتبط با آن؛
• اختلالات افسردگی؛
• اختلالات اضطرابی؛
• اختلالات تغذیه؛
• اختلالات خواب؛
• اختلالات جنسی؛
• نارسایی جنسیتی؛
• اختلالات مرتبط با مواد و اعتیاد؛
• اختلالات شخصیت.

اغلب زمانی که مردم از واژه دکتر استفاده می کنند، منظورشان دکترای پزشکی یا دکترای فنی است، هرچند، هر فردی که دارای مدرک دکترا باشد به عنوان پزشک نامیده می شود، از جمله روانشناسانی که عموماً یک دکتر دارند. فلسفه در روانشناسی (Ph.D.) یا دکترای روانشناسی (PsyD). بنابراین، از این نظر، آنها در واقع پزشک هستند - نه کسانی که در دانشکده پزشکی شرکت می کنند.

همچنین ذکر این نکته مهم است که در برخی ایالت ها، فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد مجاز به ارائه روان درمانی  و ارزیابی روانشناختی تحت نظارت یک روانشناس بالینی دارای مجوز هستند. بنابراین، اگر کار با یک متخصص سلامت روان که دارای مدرک دکترا است برای شما مهم است، حتماً در مورد مشخصات تحصیلی آنها جویا شوید.

آموزش روانشناسان

روانشناسان دارای مجوز دارای مدرک Ph.D.، Psy.D. یا EdD هستند. مدرک تحصیلی که یکی از بالاترین سطوح تحصیلی است. آموزش با اخذ مدرک لیسانس شروع می شود و به طور متوسط ​​هفت سال آموزش و تحصیلات تکمیلی را دنبال می کند. 

آموزش تحصیلات تکمیلی برای روانشناسان شامل یک دوره کارآموزی تحت نظارت و همچنین یک سال تمرین تحت نظارت قبل از اخذ مجوز است. برای تبدیل شدن به یک روانشناس دارای مجوز، متخصصان باید امتحانات دولتی و ملی را نیز پشت سر بگذارند.

اکثر روانشناسان نمی توانند دارو تجویز کنند

در حالی که روانشناسان پزشک هستند، نمی توانند درمان های پزشکی برای افسردگی، مانند داروها یا روش هایی مانند درمان تشنج الکتریکی (ECT) یا تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) را تجویز و اجرا کنند.

یک روانشناس در درجه اول در یکی از دو حوزه کار می کند: تحقیقات روانشناختی و مدیریت یا کار با بیماران از طریق مشاوره و/یا روان درمانی .

مشاوره یک نوع مداخله کوتاه مدت است که هدف آن کمک به بیمار برای حل مشکلات خود است. از سوی دیگر، روان‌درمانی شامل کار با بیمار به‌صورت طولانی‌مدت برای بررسی فرآیندهای فکری و نحوه حضور او در جهان است تا مشخص شود چرا مشکلاتی را که دارند تجربه می‌کنند و چگونه بهتر با آنها کنار بیایند. .

گزینه های مختلفی برای جراحی وجود دارد. جراح شما می تواند در توضیح جزئیات عمل شما کمک کند. ممکن است حدود 1 ساعت طول بکشد. در اینجا نمونه ای از آنچه ممکن است انتظار داشته باشید آورده شده است:

1. شما یک بی حس کننده موضعی دریافت خواهید کرد تا در حین عمل احساس درد یا ناراحتی نکنید. و تو همچنان بیدار خواهی بود یا ممکن است بیهوشی عمومی داشته باشید و در طول عمل بخوابید.
2. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به دقت علائم حیاتی شما را در طول عمل مشاهده می کند. این شامل مواردی مانند ضربان قلب و فشار خون شما می شود.
3. جراح شما یک برش کوچک در پشت شما، در سطح دیسک آسیب دیده ایجاد می کند.
4. در طول عمل، جراح شما از نوع خاصی از اشعه ایکس برای اطمینان از محل صحیح استفاده می کند.
5. جراح شما ابتدا یک سیم را به فضای بین مهره ای وارد می کند. جراح شما یک لوله کمی بزرگتر را روی این سیم فشار می دهد. سپس جراح شما یک لوله دوم و بزرگتر را روی آن لوله فشار می دهد. او حتی ممکن است یک لوله سوم را روی لوله دوم فشار دهد. این کار به آرامی بافت را به سمت مهره از هم جدا می کند. در نهایت، جراح شما همه لوله ها را به جز بزرگترین لوله خارج می کند.
6. جراح شما ابزارهای کوچک مخصوصی از جمله دوربین و چراغ را در این لوله قرار می دهد.
7. جراح شما قسمت فتق دیسک را با استفاده از ابزارهای کوچک برمی دارد. او همچنین سایر تعمیرات مورد نیاز را انجام خواهد داد.
8. ابزار و لوله برداشته می شوند.
9. یک باند کوچک برای بستن زخم شما قرار داده می شود.

تقریباً 78 درصد از تومورهای سرطانی اولیه مغز گلیوما هستند . این تومورها در سلول های گلیال ایجاد می شوند که سلول های عصبی را احاطه کرده و به آنها کمک می کنند. انواع گلیوم عبارتند از:

• آستروسیتوم : این تومورها شایع ترین نوع گلیوما هستند. آنها در سلول های گلیال ستاره ای شکل به نام آستروسیت تشکیل می شوند. آنها می توانند در بسیاری از قسمت های مغز شما ایجاد شوند، اما بیشتر در مغز شما ایجاد می شوند.
• اپاندیموم : این تومورها اغلب در نزدیکی بطن های مغز شما ایجاد می شوند. اپندیموم ها از سلول های اپاندیمی (که سلول های گلیال شعاعی نامیده می شوند) ایجاد می شوند.
• گلیوبلاستوما (GBM) : این تومورها در سلول های گلیال به نام آستروسیت تشکیل می شوند. GBM ها سریعترین رشد آستروسیتوم هستند.
• الیگودندروگلیوما : این تومورهای غیر معمول در سلول هایی شروع می شوند که میلین (لایه ای از عایق اطراف اعصاب در مغز شما) ایجاد می کنند.

مدولوبلاستوما نوع دیگری از تومور سرطانی مغز است. این تومورها به سرعت در حال رشد هستند و در پایه جمجمه شما شکل می گیرند. آنها شایع ترین تومور سرطانی مغز در کودکان هستند.

تومور مغز چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

تومورهای مغزی کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهند و می توانند در هر سنی ایجاد شوند. آنها در افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) نسبت به افرادی که در بدو تولد زن تعیین می‌شوند (AFAB) کمی شایع‌تر هستند.

مننژیوم، که معمولا خوش خیم است، تنها نوع تومور مغزی است که در افراد AFAB شایع تر است.

جدی ترین نوع تومور مغزی، گلیوبلاستوما، در میان افرادی که با افزایش سن جمعیت عمومی هستند، شایع تر می شود.

تومورهای اولیه مغز چقدر شایع هستند؟

تومورهای اولیه مغز (تومورهایی که از مغز شما منشا می گیرند) غیر معمول هستند. در ایالات متحده سالانه تنها حدود 5 نفر از هر 100000 نفر به تومور اولیه مغزی مبتلا می شوند.

هر ساله حدود 4100 کودک زیر 15 سال در ایالات متحده به تومور مغز یا سیستم عصبی مرکزی مبتلا می شوند.

تومورهای مغزی چقدر جدی هستند؟

تومورهای مغزی - چه سرطانی و چه غیر سرطانی - می توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. این به این دلیل است که جمجمه شما سفت است و فضایی برای گسترش تومور فراهم نمی کند. همچنین، اگر یک تومور در نزدیکی بخش‌هایی از مغز که عملکردهای حیاتی را کنترل می‌کنند ایجاد شود، ممکن است علائمی مانند:

• ضعف.
• مشکل در راه رفتن.
• مشکلات تعادل
• از دست دادن جزئی یا کامل بینایی.
• مشکل در درک یا استفاده از زبان.
• مشکلات حافظه

تومورهای مغزی می توانند مشکلاتی ایجاد کنند:

• حمله مستقیم و تخریب بافت سالم مغز.
• فشار آوردن به بافت مجاور
• افزایش فشار داخل جمجمه (فشار داخل جمجمه).
• باعث ایجاد مایع در مغز شما می شود.
• مسدود کردن جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی (CSF) از طریق فضاهای داخل مغز، که باعث بزرگ شدن آن فضاها می شود.
• ایجاد خونریزی در مغز شما

با این حال، برخی از افراد تومورهای مغزی دارند که هرگز علائمی ایجاد نمی کنند یا به اندازه کافی بزرگ می شوند که بافت های اطراف را فشرده کنند.

می توانید با هر کلینیک روانشناسی تماس بگیرید و وقت بگیرید. اما برای دریافت حداکثر 10 جلسه یارانه ای در هر سال تحت یک طرح مراقبت از سلامت روان ، اولین مرکز تماس شما پزشک عمومی شما است.

پزشک عمومی شما احتمالاً از شما می خواهد که یک پرسشنامه را پر کنید تا ارزیابی کنید که آیا روانشناسی برای شما مناسب است یا خیر. اگر واجد شرایط باشید، برای شما یک ارجاع می نویسند تا کسی را ببینید.

دانیل مک کارتی روانشناس می گوید تحت یک طرح مراقبت از سلامت روان، شما می توانید با معرفی پزشک عمومی خود انتخاب کنید که چه کسی را ملاقات کنید. شما موظف نیستید شخصی را که در نامه ذکر شده است ببینید.

همچنین ارزش این را دارد که با کارفرمای خود چک کنید، زیرا برخی از محل های کار برنامه های کمک به کارمندان را ارائه می دهند که امکان دسترسی به پشتیبانی و مشاوره محرمانه را برای کارمندان و خانواده نزدیک آنها فراهم می کند.

آنهایی از ما که در مناطقی زندگی می کنیم که دسترسی به مراقبت های بهداشتی کمتر مفید است، احتمالاً واجد شرایط دریافت خدمات بهداشتی از راه دور با بودجه Medicare هستیم ، که مشاوره های ویدئویی تخصصی تحت Medicare هستند.

(شایان ذکر است، دریافت یک برنامه مراقبت از سلامت روان می تواند در توانایی شما برای تضمین بیمه شخصی اختلال ایجاد کند .)

چگونه "یکی" را پیدا کنم؟

مگان توهی، روانشناس روابط می گوید: "روانشناسی سرمایه گذاری برای سلامت روان شماست. و مانند هر سرمایه گذاری، خوب است بدانید پول شما به کجا می رود و به چه کسی اعتماد می کنید."

شما در مورد روانشناسان گزینه های زیادی دارید، بنابراین مهم است که جستجوی خود را بر اساس نیازهای خود محدود کنید. ( ABC Everyday: Luke Tribe )

سوالاتی که ارزش پرسیدن از خود را دارد این است: چرا به دنبال مراجعه به روانشناس هستم؟ آیا من احساس اضطراب می کنم؟ افسرده؟ خشمگین؟ آیا به رابطه(های) من مربوط می شود؟

اگر شما یا کسی که می شناسید نیاز به کمک دارید:

• خدمات تماس خودکشی به شماره 1300 659 467
• Lifeline در 13 11 14
• خط پشتیبانی بحران جزیره بومیان و تورس استریت 13YARN  در 13 92 76
• خط راهنمای کودکان به شماره 1800 551 800
• Beyond Blue در 1300 224 636
• Headspace در 1800 650 890
• در au.reachout.com تماس بگیرید
• MensLine استرالیا به شماره 1300 789 978

اگر نمی دانید، اشکالی ندارد. اما شناسایی مشکل اساسی می تواند به محدود کردن جستجوی روانشناسانی که در یک زمینه تخصص دارند کمک کند.

برای مثال، جستجوی «بهترین روانشناس برای خشم» نتایجی را به همراه خواهد داشت. یا رفتن با توصیه یکی از دوستان یا اعضای خانواده می تواند کمک کننده باشد.

از طرف دیگر، خدماتی مانند ابزار Find a Psychologist انجمن روانشناسی استرالیا به شما امکان می دهد یک پزشک را بر اساس تخصص و موقعیت مکانی خود جستجو کنید.

روسلین نایت، رئیس انجمن روانشناسی استرالیا و روانشناس بالینی می‌گوید اگرچه غیرمعمول است، اما ابراز ترجیح برای تمرین‌کننده‌ای که مرد یا زن، پیر یا جوان، همجنس‌گرا یا مستقیم، از نظر قومیتی متفاوت یا غیرعادی باشد، کاملاً قابل قبول است.

خانم "به عنوان متخصصان آموزش دیده، ممکن است فکر نکنیم که این تفاوتی در نحوه تمرین ما ایجاد می کند، اما اولویت ما فردی است که در سمت دیگر نشسته است. بنابراین هر چیزی که قبل از عبور از در، راحتی آنها را تضمین کند، کاملا قابل قبول است." شوالیه می گوید.

اکثر روانشناسانی که با آنها صحبت کردیم توصیه کردند که زمانی را برای مصاحبه تلفنی تعیین کنند تا بفهمیم که چه کسی هستند.

خانم نایت می‌گوید در مورد تجربه حرفه‌ای، روش‌ها و شایستگی‌های مربوطه برای رسیدگی به مسائلی که ارائه می‌کنید بپرسید.

افراد زیادی هستند که از وضعیت دندانی خود راضی نیستند و برای درمان لمینت زیبایی و لبخند خود اقدام می کنند و برای جدا کردن دندان های خود که قابل مشاهده هستند استفاده می شود. هرچقدر این برخوردهای دندانی زیاد باشد، مشکلات درمانی نیز افزایش می یابد. یکی از دلایل اصلی تقاضای لمینت، پارگی دندان های جلویی است که هنگام صحبت یا خندیدن دیده می شود و ظاهری ناخوشایند به چهره فرد می دهد.

در مواردی که تمیز کردن شکاف بین دندانی مشکل است و منجر به پوسیدگی و التهاب می شود، می تواند به لثه جلویی آسیب رسانده و گاهی اوقات صحبت کردن را مشکل کند و برای درمان این نوع مشکلات باید از لمینت استفاده کرد و در برخی موارد پس از آن . از پوشش های سرامیکی یا درمان های ارتودنسی استفاده شد.

گروهی از افراد با مشکل بین دندان های خود مواجه می شوند و با این فاصله لبخند می زنند. این نوع شکاف بین دندانی اگر از نوع متوسط ​​یا خفیف باشد، ممکن است ضروری نباشد، اما در صورت وجود فاصله زیاد یا فاصله بسیار کم، باید برای درمان ارتودنسی و بعد از لاینینگ و رفع لکه ها و رنگ های بد از لیزینگ استفاده کرد.

افرادی که دندان های خود را به سرعت رنگ می کنند باید از لمینت استفاده کنند زیرا در این دسته از دندان ها درمان با سفید کردن موفقیت آمیز نیست و با استفاده از لمینت می توان آن را پولیش کرد و کاربرد آن در فک فک بالا است و اگر دندان پر شده باشد دندان های پر شده خیلی خوب نیستند . رنگ از مواد پر شده، می توان آنها را جدا کرد و برای پوشش یکنواخت آنها استفاده کرد، و دیگری را می توان دندان های کوتاه را درمان کرد که به راحتی از پوسته لمینت جدا می شوند. .
 
لمینت تراپی:
برای استفاده از آستر روی دندان ها، پزشک مجرب باید دندان ها را تا نیم میلی متر برش داده و لبه های دندان ها را تراشیده و فرورفتگی مورد نظر را قالب زده و سپس لامینت را لمینت کند. یکی از راه های درمان زیبایی، داشتن لبخندی زیبا برای لمینت کل دندان های گفتاری و خندان است تا بتوان یک دندان و یک شکل را در یک ردیف در فاصله مناسب قرار داد که شامل شش دندان جلو و چهار دندان است . دندان های هر فک بالا و پایین هستند که در میان آسیاب های دندان قرار دارند.
 
مزایای لمینت:
استفاده از این پوسته بر روی دندان ها از پوسیدگی و خراب شدن آن جلوگیری می کند و بر خلاف روکش های سرامیکی که در اطراف خلال دندان خراشیده می شود و قسمت زیادی از دندان ها را از بین می برد، مقدار کمی از پوسته روی دندان قرار می گیرد. دندان ها و باقیمانده آن دست نخورده باقی می ماند و یکی از نکات قابل توجه برای این درمان نگهدارنده رنگ این است که ماندگاری بسیار بالایی دارد و علیرغم ظاهر باریک آن بسیار مقاوم است و بهداشت دهان و دندانی واقعی تری پیدا می کند.

درمان

علاوه بر مصرف دارو، درمان های مختلف می تواند در درمان ADHD در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان مفید باشد. درمان همچنین در درمان مشکلات اضافی، مانند اختلالات سلوک یا اضطراب، که ممکن است با ADHD ظاهر شود، موثر است.

در اینجا برخی از درمان هایی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، آورده شده است.

آموزش روانی

آموزش روانی به این معنی است که شما یا فرزندتان تشویق خواهید شد تا در مورد ADHD و اثرات آن صحبت کنید. این می تواند به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کمک کند تا تشخیص ADHD را درک کنند و به شما کمک کند تا با این بیماری کنار بیایید و زندگی کنید.

رفتار درمانی

رفتار درمانی برای مراقبان کودکان مبتلا به ADHD حمایت می کند و ممکن است معلمان و والدین را نیز درگیر کند. رفتار درمانی معمولاً شامل مدیریت رفتار است که از سیستمی از پاداش‌ها برای تشویق فرزندتان برای کنترل ADHD خود استفاده می‌کند.

اگر فرزند شما ADHD دارد، می توانید انواع رفتارهایی را که می خواهید تشویق کنید، مانند نشستن پشت میز برای غذا خوردن، شناسایی کنید. سپس به فرزند شما نوعی پاداش کوچک برای رفتار خوب داده می شود.

برای معلمان، مدیریت رفتار شامل یادگیری نحوه برنامه ریزی و ساختار فعالیت ها و تشویق و تشویق کودکان برای پیشرفت حتی بسیار کم است.

برنامه های آموزشی و تربیتی والدین

اگر فرزندتان ADHD دارد، برنامه‌های آموزشی و آموزشی ویژه والدین می‌تواند به شما کمک کند تا روش‌های خاص صحبت کردن با فرزندتان را بیاموزید و برای بهبود توجه و رفتار با او بازی کنید.

همچنین ممکن است قبل از تشخیص رسمی ADHD فرزندتان، آموزش والدین به شما پیشنهاد شود.

این برنامه ها معمولاً در گروه های حدوداً 10 تا 12 نفره از والدین تنظیم می شوند. یک برنامه معمولاً شامل 10 تا 16 جلسه است که هر جلسه حداکثر 2 ساعت طول می کشد.

ارائه یک برنامه آموزشی و آموزشی به والدین به این معنی نیست که شما والدین بدی بوده اید - هدف آن آموزش مدیریت رفتار به والدین و مراقبان است و در عین حال اعتماد به توانایی شما برای کمک به فرزندتان و بهبود روابطتان را افزایش می دهد.

آموزش مهارت های اجتماعی

آموزش مهارت‌های اجتماعی شامل شرکت در موقعیت‌های ایفای نقش به فرزند شما می‌شود و هدف آن این است که به او بیاموزد چگونه در موقعیت‌های اجتماعی رفتار کند، با یادگیری اینکه چگونه رفتارش بر دیگران تأثیر می‌گذارد.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

CBT یک روش گفتار درمانی است که می تواند به شما در مدیریت مشکلاتتان با تغییر طرز فکر و رفتارتان کمک کند. یک درمانگر سعی می کند احساس شما یا فرزندتان را در مورد یک موقعیت تغییر دهد که به نوبه خود رفتار آنها را تغییر می دهد.

CBT را می توان با یک درمانگر به صورت فردی یا گروهی انجام داد.

سایر درمان های ممکن

راه‌های دیگری برای درمان ADHD وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به این بیماری مفید هستند، مانند حذف برخی غذاها و مصرف مکمل‌ها. با این حال، هیچ مدرک محکمی برای این کار وجود ندارد، و نباید بدون توصیه پزشکی اقدام به انجام آنها کرد.

رژیم غذایی

افراد مبتلا به ADHD باید یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشند. قبل از مشورت با پزشک، غذاها را قطع نکنید.

برخی از افراد ممکن است متوجه ارتباط بین انواع غذا و بدتر شدن علائم ADHD شوند. اگر اینطور است، یادداشتی از آنچه می خورید و می نوشید و رفتارهای بعدی را یادداشت کنید. در مورد این موضوع با یک پزشک عمومی صحبت کنید، که ممکن است شما را به یک متخصص تغذیه (یک متخصص مراقبت های بهداشتی که در تغذیه متخصص است) ارجاع دهد.

مکمل

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مکمل‌های اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 ممکن است برای افراد مبتلا به ADHD مفید باشد، اگرچه شواهدی که از این موضوع حمایت می‌کنند بسیار محدود است.

توصیه می شود قبل از استفاده از مکمل ها با پزشک عمومی صحبت کنید، زیرا برخی از آنها می توانند به طور غیرقابل پیش بینی با دارو واکنش نشان دهند یا اثربخشی آن را کاهش دهند.

همچنین باید به یاد داشته باشید که برخی از مکمل ها را نباید طولانی مدت مصرف کرد، زیرا می توانند به سطوح خطرناکی در بدن شما برسند.

نکاتی برای والدین

اگر والدین کودک مبتلا به ADHD هستید:

• مطمئن شوید که پزشک عمومی یا متخصص به شما کمک می کند تفاوت بین ADHD و هر مشکل دیگری که ممکن است فرزندتان داشته باشد را درک کنید
• به این فکر کنید که چه کسی باید در مورد ADHD کودک شما بداند، مانند مدرسه یا مهد کودک
• عوارض جانبی هر دارویی را که فرزندتان مصرف می کند و آنچه باید مراقب آن باشید را بیابید
• آشنایی با افراد در گروه‌های حمایتی محلی می‌تواند از احساس انزوا جلوگیری کند و به شما کمک کند تا با آن مقابله کنید